![]() |
Fotografía: Piera Rosa |
El barro en nuestras manos
Hay cambios, cruces, ensenadas y vericuetos.
Hay tempos, lagartijas, malasmadres y muros.
Hay sombras, balcones carnales y pinzas que pellizcan.
Haberlas, háylas.
A partir de mañana y hasta el 31 de diciembre de éste año inicio un proceso laboral, vital, humano, denso y profuso que me absorberá y hará volar en el tiempo. Será apasionante, esponja y procaz.
Inefable mosaico creativo y de compleja digestión. Los días, dicen, alardean del veinticuatro. Y sobre todo tienen ese don. La intensidad. Como las semanas el siete. Y el año, al doce.
Seguiré aquí.
¡ Cómo no !
¿ Cómo iba a volar de la piedra rosa más carnal, hermosa y arrebatadora ?
¿ Cómo iba a olvidar a un lugar dónde la paz es un perfume ?
¿ Cómo...? Ni yo podría explicármelo. Ni siquiera atisbarlo.
A partir de mañana perdonarme si visito vuestros rincones menos, si paseo menos por vuestras miradas o si mis palabras son más parcas, escuetas o tardías.
Sólo, sirvan éstas líneas, para agradeceros vuestro amor y cariño. Vuestra lealtad e integridad, vuestro compromiso y creatividad.
He conocido seres humanos ESPECTACULARES desde este pequeño rincón de los cinco contintentes, de cualquier estrato social, ideología, profesión o condición. Seres excepcionales. Seres incluso que me habéis inspirado, acompañado, enamorado o inquietado.
Nunca me iré, ni nunca os iréis.
Jamás.
Siempre sois esa buena sombra que cobija la luz.
Os quiero.
Ícaro©
Gairebé tot un any per davant, temps per a créixer i per a gaudir de tot el que se't presenta amb tanta il·lusió.
ResponderEliminarQue et sigui plaent!
Tots els meus bons desitjos per a tu i les persones estimades.
Nanit...i sort!